Հալեպահայերի կյանքը ոչ թե մտահոգիչ, այլ վտանգված է.
«Ես 2014 թվականին Հալեպից դուրս եկա: Անշուշտ, ցնցում, վախ ապրեցի, բայց հրաշքով փրկվեցի, քանի որ ռումբը կողքս էր ընկել: Երեկ Հալեպում գտնվող ընկերուհուս հետ էի խոսում, ասաց, թե քո ժամանակ դեռ փառք էր, օր օրի վիճակը ծանրանում է: Ընկերուհուս խոսքով՝ հուսահատ են, քանի որ նյութապես ապահովված չեն, հետևաբար՝ երկրից դուրս գալու հնարավորություն չունեն»,-լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց ֆեյսբուքյան «Հալեպահայեր» էջի համակարգող Սոսի Միշոյան-Դաբաղյանը:
Հալեպահայ գրող, հրապարակախոս Հակոբ Միքայելյանն էլ հավելեց.
«Հալեպում 30.000 հայից մոտ 10.000 է մնացել: Նրանք մեծ հույսեր կապեցին Հայաստանի հետ, քանի որ ունենք-չունենք մեկ հայրենիք ունենք: Այստեղ եկածները տան վարձը վճարելու հետ կապված խնդիրներ ունեն՝ եկամուտ չունենալու պատճառով: Ինչո՞ւ պետությունը այսքան դատարկ շենքերը չի հատկացնում նրանց: Մարդասիրական օգնություն են ուղարկում: Մի քանի տարի առաջ ուղարկված օգնության համար ասացին, որ 100.000 դոլար են ծախսել: Ավելի լավ չէ՞ որ գումարը տաք մարդկանց»:
Դիտարկմանը, թե Սփյուռքի նախարարության հաղորդմամբ՝ կացարաններ կան, ուղղակի սիրիահայերը պետք է ցանկանան գալ, Սոսի Միշոյան-Դաբաղյանը պատասխանեց.
«Բոլորն էլ ցանկանում են գալ, ուղղակի չեն վստահում ՀՀ իշխանությանը: Շատերը որ եկել էին Հայաստան՝ հիասթափվել ու հեռացել են: Այս երևույթն է, որ վախ է ներշնչում»:
Շարունակելով վերջինին՝ Հակոբ Միքայելյանը նկատեց.
«Խոստումներն ու իրականությունը տարբեր են: Անցած տարի մի խումբ արևմտահայ ուսուցիչներ դիմեցին Սփյուռքի նախարարությանը, որպեսզի շաբաթ օրերին մեզ դպրոց տրամադրեն, երեխաները գան, արևմտահայերեն պարապեն՝ լեզուն կենսունակ պահելու համար: Խոստացան, բայց մեկ տարի է՝ այն չի կատարվել»:
Անի Կարապետյան
Կարդացեք նաև՝ Սիրիահայերը նույնիսկ կես օր առանց կացարանի չեն մնա.Նրանց կոչ են անում Հայաստան գալ
