Լրագրող Գալուստ Նանյանն իր բլոգում գրում է․

«Երբ պետությունը դուրս է գալիս Աստծո պատվիրանների սահմաններից»

Ընդամենը ուզում եմ շատ պարզ, առանց գեղեցիկ բառերի, առանց շրջանցելու ասել այն, ինչ տարիներ շարունակ տեսնում, թե ինչ է կատարվում։
Հարցը քաղաքական չէ, այստեղ հարցը բարոյական է, հոգևոր է, աստվածային կարգ է։

Եվ եթե պետությունը, որ պետք է պաշտպանի իր ժողովրդին, սկսում է խախտել Աստծո պատվիրանները, ապա այն կորցնում է ոչ միայն իշխանությունը, այլ՝ Աստծո հաճությունը։

Ես մատնանշում եմ պատվիրանները՝ ուղիղ, առանց թաքուն նշանների։

1. «Ես եմ քո Աստվածը» (Աստծուն վեր ամեն իշխանությունից)

Երբ պետությունը սկսում է հավատալ ինքն իրեն, իր կուսակցությանը, իր առաջնորդի անսխալականությանը՝ ինքը փոխում է Աստծուն իր սեփական «աստծով»։
Սա արդեն առաջին շեղումն է։

Հարցադրում․
— Արդյո՞ք պետության կամքն այսօր չի ներկայացվում որպես միակ ճշմարտություն։

2. «Քեզ համար կուռք մի արա» (անձնապաշտամունքից ու գաղափարական կուռքերից հեռու մնալ)

Երբ ղեկավարի խոսքն ավելի բարձր է հնչում, քան ճշմարտությունը և Աստծո խոսքը՝
սա արդեն կուռք է։
Երբ պետությունը սրբացնում է կուսակցական «միսիան», դա նույնպես կուռք է։

Հարցադրում․
— Արդյո՞ք առաջնորդի անձը և կուսակցությունը չեն դարձել «անքննելի սրբություն»։

3. «Տիրոջ անունը զուր մի շոշափիր» (Աստծո անունը չկիրառել աշխարհիկ շահերի համար)

Երբ քաղաքական ուժը խառնվում է եկեղեցու գործերին, երբ Աստծո օծյալ սպասավորին վիրավորում, նվաստացնում է՝
սա արդեն Տիրոջ անունը խաթարող և անարգող գործողություն է։
Պետությունը իրավունք չունի ձեռքը մեկնելու դեպի խորանը կամ դեպի հոգևոր առաջնորդը։

Հարցադրում․
— Արդյո՞ք եկեղեցու և Վեհափառի դեմ հարվածները չեն դարձել Աստծո սահմանների խախտում։

4. «Հիշիր կիրակի օրը սուրբ պահիր» (հոգևոր կյանքը չզոհաբերել նյութական շահի համար)

Երբ պետությունը ժողովրդի հոգևոր կյանքը թողնում է երկրորդ պլան, երբ ազգային ու եկեղեցական տոների արժեքը նսեմացվում է, երբ նյութականը դառնում է գերակա՝ այս պատվիրանն անտեսվում է։

Հարցադրում․
— Արդյո՞ք այսօր հոգևորն ու սրբությունը չեն դարձել երկրորդական։

5. «Պատվի՛ր հորդ ու մորդ» (հայրենիք, հող, ազգ, բանակ)

Երբ հողը կորցվում է, երբ սահմանները նահանջում են, երբ զոհի արյունը դառնում է վիճակագրություն, երբ բանակի արժանապատվությունը ընկնում է քաղաքական շահի տակ՝ այստեղ պատվիրանն արդեն ոտնահարված է։

Հարցադրում․
— Արդյո՞ք հայրենի հողի կորուստը և բանակի նվաստացումը չեն նշանակում, որ մենք այլևս չենք պատվում մեր հայրենիքը։

6. «Մի սպանիր» (կյանքի սրբության պահանջ)

Երբ հազարավոր երիտասարդներ զոհվում են՝ անպատրաստ պատերազմի, սխալ կառավարման, սուտ հանգստության խոստումների պատճառով, պետությունն իր մեջ կրում է այս պատվիրանի ծանրությունը։
Մարդկային կյանքը սուրբ է։

Հարցադրում․
— Արդյո՞ք արվել էր ամեն հնարավորը՝ այդ կյանքերը փրկելու համար։

7. «Մի շնացիր» (լայն իմաստով՝ մարդու անձնական կյանքի և արժանապատվության պղծում)

Երբ պետական կառույցները գաղտնի նկարահանում են մարդկանց, մտնում են նրանց անձնական կյանք, ընտանեկան սրբություն, և օգտագործում են դա շանտաժի, ճնշման կամ քաղաքական հաշվեհարդարի համար՝ սա անպաշտպան մարդու նկատմամբ ամենածանր մեղքերից է։

Հարցադրում․
— Արդյո՞ք մարդու անձնական և ընտանեկան սրբությունը չի դարձել քաղաքական շահարկման նյութ։

8. «Մի գողացիր» (ոչ մի ձևով չվնասել հանրային կամ մասնավոր ունեցվածքը)

Երբ պետական սեփականությունը մսխվում է, երբ բիզնեսները ճնշվում կամ խլվում են, երբ ժողովրդի ունեցվածքը դառնում է քաղաքական գործիք, սա գողություն է ամենաբարձր մակարդակով։

Հարցադրում․
— Արդյո՞ք հանրային ու մասնավոր ունեցվածքի հանդեպ վերաբերմունքը միշտ ազնիվ է եղել։

9. «Մի վկայիր կեղծ» (սուտ, մանիպուլյացիա, ամբողջ ճշմարտության չասում)

Երբ պետական խոսքը դառնում է քարոզչություն, երբ ճշմարտությունը փոխարինվում է «հարմար» տարբերակներով, երբ պաշտոնական հայտարարությունները հակասում են փաստերին՝ այդտեղ պատվիրանը խախտվում է։

Հարցադրում․
— Արդյո՞ք պետական խոսքը միշտ համապատասխանում է իրականությանը։

10. «Մի ցանկասիր այն, ինչ ուրիշինն է» (ագահություն իշխանության, ունեցվածքի, դիրքի հանդեպ)

Երբ իշխանությունը կառչում է աթոռից, երբ ուրիշի ունեցվածքը դառնում է քաղաքական հաշվեհարդարի միջոց, երբ անձնական կամ կուսակցական շահը գերակա է դառնում ժողովրդի շահից՝ այստեղ ցանկասիրությունը վերածվում է մեղքի։

Հարցադրում․
— Արդյո՞ք ագահությունը և իշխանությունը պահպանելու մոլուցքը չեն դարձել որոշումների շարժիչ ուժը։

✦Հ․Գ․ — Սա մեղադրանք է, սա հիշեցում է, որ Աստծո օրենքները չեն փոխվում ընտրությունների հետ։

Եվ եթե պետությունը դուրս է գալիս Աստծո սահմաններից, ապա մի օր կանգնելու է ոչ թե մամուլի հետ միասին փակ դահլիճում, այլ՝ Աստծո առաջ։