Իր բոլոր գժություններով, թերություններով ու առավելություններով, մեկ է, բոլորս սիրում ենք նրան: Նա այն քչերից է իր սերնդի մեջ, որ կարողացավ ինչ-որ երանգ ավելացնել այս քաղաքին: Նրան բոլորս ընդունում ենք այնպես, ինչպես կա: Նա կարող է պաղպաղակ ուտելով հոգեհանգստի գնալ կամ գարեջրի շիշը ձեռքին մտնել մշակույթի նախարարություն: Խոսում ու գրում է այնպես, ինչպես այդ պահին մտածում է, ու թքած ունի իրեն ցինիկ ու գռեհիկ համարողների վրա: Էդգար Կոստանդյանն է, մարդ, ով  մի օր քնից արթնացավ ու որոշեց, որ կարևոր բան անելու ժամանակն է եկել: Գրեց «Որբանոցն», ու առաջին անգամ մեր նորագույն պատմության մեջ ընթերցողները սկսեցին շապիկներ պատռել գրողի համար:

Որոշեցի նրան հրավիրել իմ տուն, հյուրասիրել ու հարցազրույց անել: Ստացվեց այն, ինչ ստացվեց, ավելի ճիշտ այն, ինչ չստացվեց:

• Երեք տարի կլինի՝ քեզ չեմ տեսել:

• Դու ավելի բախտավոր ես, քան Մայակովսկին:

• Ինչու՞:

• Ինքն ինձ ընդհանրապես չի տեսել:

• Կորում ես, չես զանգում, զանգում ենք՝ չես պատասխանում:

• Գենետիկ սովորություն ա, պապս էլ ա տենց:

• Ինքն էլ հեռախոս չի վերցնու՞մ:

• Ուղղակի որտեղ որ ինքն ա, հեռախոս չի բռնում:

• Մետրոյու՞մ:

• Վերին Երուսաղեմում:

• Խոստացել էիր, որ «Որբանոցն» այլևս չես տպելու, բայց էլի տպում ես:

• Ես մեղավոր չեմ: Դերասան Բաբայան Ռոմանի հետ գարեջուր էինք խմում, ասեց՝ արի մի հատ էլ տպենք, ասեցի՝ արի: Հո Ռոմին չէի մերժելու: Ինչ անում ենք, Ռոմի համար ենք անում (ծիծաղում է):

• Նորա Մարգարյանն ասում է, որ դատարան է դիմել, քեզանից պատիվ է պահանջում իրեն վիրավորելու համար:

• Պատիվ ա պահանջում, կտանենք մի տեղ պատիվ կտանք:

• Ո՞նց ես անում, որ անընդհատ ուշադրության կենտրոնում ես:

• Երեք տարի առաջ ավելի հետաքրքիր զրուցակից էիր:

• Վեպդ հայտնվեց Asekose.am-ում, հետո գրեթե բոլոր կայքերը վերցրին: Գրպանիդ չկպա՞վ:

• Երբ գրքի էլեկտրոնային տարբերակի իրավունքները տվեցի «Ասեկոսեին», հատուկ բթամիտների համար մեծ տառերով գրեցինք, որ ուրիշ կայքերը դա վերցնելու իրավունք չունեն, բայց քանի որ մեր ազգը ձրի բան, շատ ա սիրում, ոչինչ անել չես կարող: Քանի որ թե՛ ես, թե՛ Արամ Հարությունյանը չափից ավելի զբաղված մարդիկ ենք, իրենց դատի չտվեցինք: Ի վերջո, էդ ժամանակը կարելի է ծախսել վիսկի խմելու վրա:

• Առաջ օղի էր, վիսկի է՞ դարձել:

• Ասում եմ, չէ՞, երեք տարի առաջ ավելի հետաքրքիր զրուցակից էիր:

• Ո՞վ է «Ձմռան վերջին օրվա» Նանեն:

• «Ձմռան վերջին օրվա» Նանեն:

• Չգիտեմ, շատ ապրված, տեսած վեպ է թվում, նաև ապրված ու տեսած հերոսուհի:

• Դրա համար էլ չեմ կարողանում ավարտել:

• Սիրում ե՞ս Նանեին:

• Հերոսս ա սիրում Նանեին:

• Հերոսդ հեղինակն է:

• Կոֆե կտա՞ս:

Սուրճ պատրաստեցի, Էդոն խնդրեց, որ անջատեմ ձայնագրիչը: Սուրճը խմեց ու գնաց: Սա երկրորդ դեպքն է, որ նրա հետ հարցազրույց եմ անում ու չի ստացվում, ուղղակի չգիտեմ ինչու այս անգամ որոշեցի հրապարակել: Քեզ շատ եմ սիրում, Կոստանդյան, չաղացի մի քիչ…

                                                              Արուս Հովսեփյան