Երեկ և այսօր ակտիվ շրջանառվում է Մարզահամերգային համալիրի վաճառքի թեման: Կառավարությունը որոշում էր կայացրել Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրը վաճառքի ձևով օտարել «ՆՏԱԱ ԻՆՎԵՍՏՄԵՆՏ ԳՐՈՒՊ» սահմանափակ պատասխանատվությամբ ընկերությանը:
Տրամաբանական էր, որ այս փաստը դուր չի գա հասարակության որոշակի շերտերին: Այնուամենայնիվ առանձահատուկ ուշադրության էր արժանի համալիրի` պետական կամ մասնավոր լինելու թեմայի շուրջ ծավալված քննարկումները:
Համալիրը կարելի է ասել վաղուց մասնավորեցված կառույց է: Դեռ 10 տարի առաջ այն վաճառվել էր ԲԱՄՕ ընկերությանը: Այն ժամանակ, այդ մասով գրեթե չկային դժգոհություններ: Ընդհակառակը, երբ պետությունը պարտքի դիմաց վերցրել էր տվյալ կազմակերպությունից շենքն ու հանձնել ՊՆ նախարարությանը, կար դժգոհություն առ այն, թե ինչու է պետությունը խլել մասնավոր կազմակերպության սեփականությունը:
Կարծում եմ տարբերություն չպետք է լինի, թե ով է և որ կազմակերպությունն է հանդիսանում մարզահամերգային համալիրի գնորդ:
Առավել ևս, որ «ՆՏԱԱ ԻՆՎԵՍՏՄԵՆՏ ԳՐՈՒՊ»-ը նախատեսում է բավականաչափ ներդրումներ իրականացնել շենքի վերանորոգման և բարեկարգաման համար:
Մասնավորապես, ծրագրով նախատեվում է կատարել 100 մլն ԱՄՆ դոլարից ավել ներդրում: Ծրագրի շրջանակներում կստեղծվեն առնվազն 250 նոր աշխատատեղեր:
Նախատեվում է կապ հաստատել նաև միջազգային երաժշտական (համերգներ կազմակերպող) ընկերությունների հետ, ինչպիսիք են Virgin records, Sony records, EMI, դրա հետ միաժամանակ, համերգային կենտրոնները պետք է ամրագրվեն միջազգային գերաստղերի հետ:
Կարծում եմ ներդրումային այս ոչ այնքան փոքր ծրագիրը կփոխի մարզահամերգային համիլիրի «պասիվ» կարգավիճակը: Ուրախալի է, որ ծրագրի բարեհաջող ավարտի դեպքում, Երևանում կգործի տարածաշրջանի մասշտաբով մրցունակ ժամանցի կենտրոն: Ի վերջո կաշխուժանա այս տարածքը:
Այսօր համալիրն ունի բազմաթիվ խնդիրներ, որոնք կարելի էր լուժել երկու ճանապարհով.
1. Մնար, որպես պետական կառույց և բոլոր ծախսերը դուրս գրվեին ՀՀ պետական բյուջեից
2. Վաճառել մասնավոր ընկերությանը
Պարզից էլ պարզ է, որ առաջին տարբերակն իր հետ բերելու է մի քանի հարցեր: Օրինակ շինությունն ունի ներքին և արտաքին վերանոոգման խնդիր: Արդյո՞ք հնարավոր էր բյուջեի հաշվին վերակենդանացնել կառույցը: Անկասկած կսկսվեին քննարկումներն այն հարցի շուրջ, որ համալիրում վերակառուցման ծրագրեր իրականացնելու փոխարեն պետք է լուծել դեռ չլուծված սոցիալական խնդիրները:
Երկրորդ տարբերակը թերևս ավելի իրատեսական է: Հաշվի առնենք նաև այն հանգամանքը, որ չնայած մեծ փոփոխություններին, ընկերությունը պարտավորվում է չփոխել մարզահամերգային համալիրի արտաքին տեսքը:
Կարծում եմ ծրագիրն ինքնին խոսուն է, նամանավանդ որ կբացվեն մեծ թվով աշխատատեղեր:
