Փաստաբան Հայկ Ալումյանն 2015 իրավական տարին թե՛ պետության, և թե՛ անձամբ իր համար՝ որպես փաստաբանի, բացասական է գնահատում: «Փաստինֆո»-ի լրագրողի հետ զրույցում Հայկ Ալումյանը նշեց՝ «տարին ամփոփում ենք իրավական մեծ մինուսով»:
Մասնավորապես, փաստաբանի համար տարվա կտրվածքով ամենացավալի կետն իր վարույթում եղած գործերի մեջ մնում է Բուդաղյանների գործը. 2015 թվականն ոչ միայն չբերեց ոչ մի դրական տեղաշարժ 2013թ. սկսված այդ գործընթացում, այլև ևս մեկ ճչացող անարդարություն տեղի ունեցավ այդ ընտանիքի հետ. նախ ձերբակալեցին, ապա և կալանավորեցին Արա Բուդաղյանին՝ գոյություն չունեցող ապացույցների հիման վրա, շինծու մեղադրանքով: «Եվ հիմա էլ փորձում են շատ-շատ անօրինական մեթոդներով նրա դեմ ապացույցներ ձեռք բերել, և դա ինձ շատ մտահոգում է»,- ասաց Հայկ Ալումյանը: («Փաստինֆո». խոսքը Սյունիքի մարզպետի մեքենայի ուղղությամբ կրակոցների գործի մասին է):
Իսկ ընդհանրապես պետության համար, ըստ փաստաբանի, շատ բացասական էր Սահմանադրական փոփոխությունների Հանրաքվեն: Բացի նրանից, որ մարդու իրավունքներն ու ազատությունները սահմանափակվեցին, Հանրաքվեի նախապատրաստման ու անցկացման գործընթացն ինքնին արդեն իսկ մարդու իրավունքների լուրջ խախտում էր:
Հ.Ալումյանը պարզաբանեց, որ Հայաստանի ազգաբնակչության երևի 99 տոկոսն անգամ տեղյակ չէ գոնե նվազագույն չափով, թե ինչ է նախատեսվում այս սահմանադրական փոփոխություններով: Առավելագույնը, ինչի մասին իրենք լսեցին հեռուստացույցով կամ ԶԼՄ-ներով, դա այն էր, թե, ասենք, ինչ դերաբաշխում է տեղի ունենալու իշխանական ճյուղերի միջև:
«Բայց չէ՞ որ դա այդ փոփոխությունների շատ փոքր մասն է կազմում, գուցեև կարևոր, բայց շատ փոքր մասը: Իսկ մնացած փոփոխությունների մասին մեր ազգաբնակչության 99 տոկոսը ընդհանրապես անտեղյակ է»,- ասաց Հայկ Ալումյանն՝ ընդգծելով, որ Սահմանադրության յուրաքանչյուր հոդվածի փոփոխությունը լուրջ հարց է, որի շուրջ պետք է բանավիճել ու բանավիճել, հանրությանը ներկայացնել դրական ու բացասական կողմերը՝ մինչև ընդհանուր կարծիքների հանգելը: Իսկ Հայաստանի պարագայում մեկ հոդված չէր փոխվում, այլ ամբողջ Սահմանադրություն էր փոխվում, իսկ բանավեճը գնում էր մոտավորապես մի տասը հոդվածների շուրջ և գնում էր ոչ պրոֆեսիոնալ մակարդակով՝ մի մասը գոռում էր՝ իշխանություններն ուզում են վերարտադրվել, մյուս մասն էլ գոռում էր՝ մենք պետք է անցնենք պառլամենտական կառավարման ձևի, որովհետև դա մեր ազգի համարյա թե փրկությունն է:
Մանրամասները՝ սկզբնաղբյուր կայքում
