hraparak.am-ը գրում է. Հ2-ով Զառա Արամյանի «Համով զրույց» հաղորդումն էի նայում: Հաղորդման հյուրը ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի առաջին տեղակալ Վարդան Արամյանն էր: Լուրջ հաղորդում էր՝ համեմված փիլիսոփայական տեսական խորը համեմունքներով, որը օրվա հացի խնդիր լուծող քաղաքացուն դժվար թե շատ հետաքրքրեր:
Բայց վերջում տեղակալը գործնական մի բան պատմեց, որը կարող է խիստ դաստիարակչական լինել առաջին հերթին իշխանավորների համար. «Սովետական շրջանում Վարդանը ընտանիքին օգնելու համար ծաղիկներ էր վաճառում: Ինքը դառնությամբ է հիշում այդ շրջանը՝ կապտած ձեռքեր…Ու իր պապին վրդովված ասում է՝ սա չի՞ մեզ ժառանգություն թողած ձեր երկիրը: Պապն իրեն վատ է զգում»:
Վարդանը չի ուզում, որ իրեն էլ նույն բանն ասեն: Բնական է, հիմա լավ է ապրում ու իր երեխան այդ հարցը չի տա:
Ընդհակառակը, կասի՝ պապ ջան ապրես, որ մեզ այսպիսի երկիր ես ժառանգություն թողել: Նույն բանը կասեն մեր բոլոր պաշտոնյաների երեխաները, իշխանական դասի սերունդը:
… Բայց դա հի՞մք է, որ Վարդան Արամյանը կամ որևէ պաշտոնյա իրեն լավ զգա, չգիտեմ, երբ բազում մարդիկ առավոտից իրիկուն կապտած ձեռքերով անգամ չեն կարողանում իրենց օրվա հացը վաստակել…
Հեղինակ` Հասմիկ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ
