ԱՄՆ-ն առաջարկել է վերահսկել «Զանգեզուրի միջանցքը», Նյու Յորքում լրագրողներին ասել է Թուրքիայում ԱՄՆ դեսպան Թոմ Բարաքը, գրում է АПА-ն՝ հղում կատարելով «Middle East Eye»-ին։
Դեսպանի խոսքով՝ Վաշինգթոնն առաջարկել է ստանձնել 32 կիլոմետրանոց հատվածի կառավարումը, որպեսզի երկու կողմերն էլ՝ Ադրբեջանը և Հայաստանը, կարողանան ազատորեն օգտվել միջանցքից։

***

Դիտեք նաև՝

ԱԺ նախկին պատգամավոր Աննա Կոստանյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Երբ տեղական իշխանությունը գաղտագողի բանակցություններ է տանում թշնամական Ադրբեջանի հետ, որն ամեն կերպ ուզում է յուրացնել Սյունիքը՝ «Զանգեզուրի միջանցք» անօրինական ու արդեն ամբողջ աշխարհով մեկ լեգիտիմացված ձևակերպումով, Middle East Eye-ից ու այլ միջազգային լրատվամիջոցներից ենք ստիպված տեղեկանում, որ փաստորեն ամերիկյան մասնավոր կազմակերպության կողմից Մեղրիով անցնող 32-կիլոմետրանոց ճանապարհի վերահսկողության միտքը հուշել է Թուրքիան, իսկ Թրամփի ադմինսիտրացիան ոչ ավել, ոչ պակաս առաջարկել է որպես չեզոք երաշխավոր 100 տարով վարձակալել այն, ինչը ենթադրում է տիրապետել 32 կմ-ոց՝ Սյունիքով անցող ճանապարհատվածի, հետևաբար նաև ամբողջ շրջանի լոգիստիկ շարժին, հարակից տեղանքների ներքին տեղեկատվության շրջանառությանը և այլն։
Թուրքիան պարբերաբար շտապեցնում է Բաքվին արագ համաձայնության գալ Հայաստանի հետ՝ առաջին հերթին հաշվի առնելով Իրանի մեծացող դերն ու ազդեցությունն այս տարածաշրջանում՝ Իսրայելի հետ հակամարտության ֆոնին, միևնույն ժամանակ դիտարկում է Հայաստանը որպես Կենտրոնական Ասիային կապող օղակ, իսկ հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորումը կարևոր «առաջընթաց» նրանց այս հեռահար նպատակի ճանապարհին։ Ստացվում է՝ հայ-թուրքական դիվանագիտական հարաբերություններն էլ մեծ հաշվով Բաքվի կողմից «զիջումների» հույսով են։
Վերջինիս պահանջները շատ հստակ են՝
- փոխել ՀՀ Սահմանադրությունը՝ հրաժարվելով Արցախին վերաբերող պահանջատիրությունից,
- ունենալ անցուդարձի հնարավորություն՝ Նախիջևանն Ադրբեջանին կապող միջանցքով, որի վերահսկողությունն ամբողջությամբ Հայաստանին թողնելուց հրաժարվում է Բաքուն, դե քանի որ Ալիևը վստահություն չունի ապահովության երաշխիքների մասով (կարևոր կետ է՝ ո՞ւմ հանդեպ չունի՝ Փաշինյանի՞, թե Հայաստանի),
- մերժում է Հայաստանի այն առաջարկը, որ միջանցքը վերահսկող կազմակերպությունը ներկայություն ունենա նաև Նախիջևանի կողմից։
Մնացած այլ պահանջներին Հայաստանը ներկայացնող վարչակարգը մեծ հաշվով համաձայնել է, հաստատել է բազմիցս, որ համաձայնել է, սակայն չի բացել փակագծերը, որի իրավունքը պարզապես չունի։
Այս ամենի մեջ մի բան շատ պարզ է՝ Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացին
- ՏԵՂՅԱԿ ՉԷ, ԹԵ ԻՆՉ Է ԲԱՆԱԿՑՈՒՄ ՓԱՇԻՆՅԱՆԸ,
- գործող վարչակարգի ղեկավարի ու մյուս անդամների ամենատարբեր մանիպուլյացիաների պատճառով չի հասկանում՝ ի վերջո միջանցք ասվածն ինչ է, որտեղով է անցնում այդ ճանապարհահատվածը, ինչու է փաշինյանն այն անվանում «խաղաղության խաչմերուկ», եթե խաղաղություն նույնիսկ չի էլ ակնարկում թշնամին, ինչու՞ է այսօր ամբողջ աշխարհն այն կոչում Ալիևի ձևակերպումով «Զանգեզուրի միջանցք», եթե Հայաստանի այդ հատվածն ունի հստակ ադմինիստրատիվ անվանում՝ ՍՅՈՒՆԻՔ, իսկ ճանապարհն անցնում է Մեղրիով, և ի վերջո՝ ո՞վ է Փաշինյանին իրավունք տվել բանակցել Սյունիքի շուրջ, երբ 2020-ից Արցախում սկսած ադրբեջանական պահանջատիրությունը 2023-ին ավարտվեց ամբողջական օկուպացիայով, ու շարունակվեց արդեն Հայաստանի սահմաններին՝ Տավուշի, Ջերմուկի, Գեղարքունիքի ու Սյունիքի տարածքների օկուպացիայով։ Մինչև ե՞րբ պետք է հանդուրժել այս վարչակարգի ապօրինի ինքնագործունեությունը։ 2021-ին նրանց քվե տված քաղաքացիները նույնիսկ չեն լիազորել բոլոր այս քայլերի իրականացումը։ Արժե մտածել՝ ում է պատվիրակված Հայաստանի ճակատագիրը որոշելու իրավունքը»։