Մեկնեցի Երևանի վարդերի բույրով, բայց վարդերը մնացին այնտեղ՝ Օպերայի հրապարակում: Մարմինս վառվեց դրանց մարմնի՝ իմի վրա գաղտագողի ճզմումի մեջ: Զգացի նրանց կրծքերի պայթելն՝ ընդդեմ իմ մարմնի: Լայնածիր հող: Տեսա նրանց արցունքները, երբ նրանց աչքերը բարձրացան դեպի արևը: Լսեցի նրանց ծիծաղների փոթորիկը.աշնան առաջին ձյուն: Նրանց ճարպե մատները դեղին մանեցին: Երկար ու նուրբ մոմեր՝ սևերի մեջ եկեղեցիների:
Նայեցի Արարատին՝ ուղիղ աչքերի մեջ՝ աչքերի խորքը, և նա ինձ ողջունեց իր խստաշունչ վեհության բարձունքից: Այդժամ զգացի հողի և նրա կարմիր, հույժ հնամենի բույրի դողն իմ քայլերի տակ, որոնք ջնջվում են գետնի հետ, որ թաքնվում է երազի սկզբում:
Սերժ Վենտուրինի
«Գրական տապան. ապրիլ» միջազգային փառատոնի շրջանակներում Ավետիք Իսահակյանի անվան կենտրոնական գրադարանում տեղի ունեցավ հանդիպում ֆրանսիացի բանաստեղծ, թարգմանիչ Սերժ Վենտուրինիի հետ,ով ֆրանսերեն է թարգմանել Եղիշե Չարենցի «Երկիր Նաիրի» -ն:
Իսկ, թե ինչո՞ւ «Երկիր Նաիրի»՝ Վենտուրինին նկատեց. «Այն Չարենցի կարևոր ստեղծագործություններից է, ունի կյանքի իմաստ: Կհամեմատեի Ջեյմս Ջոյսի «Ոդիսևս»-ի հետ»։
Թարգմանիչը հայտնեց, որ թարգմանել է նաև Սայաթ-Նովայի գործերը.
«Սայաթ-Նովայի գործերը թարգմանելու համար 7 տարի պահանջվեց, «Դանթեկան առասպել»-ի համար՝ 2-3 տարի, իսկ «Երկիր Նաիրի» շարքը թարգմանելու համար 10 տարի է պետք, դեռևս հատվածներ են թարգմանվել: Կարծում եմ, որ այս ստեղծագործությունը պետք է ճանաչում ստանա նաև Եվրոպայում: Արդեն սկսել ենք Քուչակի գործերը թարգմանել, չնայած բոլոր ճանապարհները տանում են դեպի Չարենց: Պետք է նշել, որ Չարենցն ու Սայաթ-Նովան այն հեղինակներն են, որոնց ստեղծագործությունները շատ դժվար է թարգմանել»,-մեզ հետ զրույցում ասաց Վենտուրինին:
Վենտուրինին ծնվել է Փարիզում: Նրա մայրը զբաղվում է դերձակությամբ և տնային աշխատանքներով, իսկ հայրը Ազգային աշխարհագրական ինստիտուտում աշխատում է որպես քարտեզագիր: Բանաստեղծի մանկությունն անց է կացել Փարիզի 7-րդ թաղամասում՝ Ռոդենի թանգարանից ոչ հեռու:
Նա 25 տարի ապրել և աշխատել է Երևանում: Երևանի Վ.Բրյուսովի անվան պետական լեզվաբանական համալսարանում 3 տարի աշխատել է որպես գրականության և ֆրանսերենի դասախոս:
«Երկրաշարժի տարիներից էլ ուսումնասիրել եմ հայ գրականությունը՝ հատկապես պոեզիան: Ինձ հետաքրքիր է հայերի կյանքը: Ինձ շատ է հետաքրքրում Հայոց ցեղասպանությունը, և ես բազում ուսումնասիրություններ եմ կատարում այդ առումով: Շատ ստեղծագործություններ ունեմ Միսաք Մանուշյանի մասին»,-նշեց բանաստեղծը:
«Կան մարդիկ, որոնք ճանաչում են հայոց մշակույթը, բայց քչերն են, ովքեր բնակվում են այնտեղ: Իսկ Վենտուրինին այդ տարածությունը հասկանում է: Նա շատ բան է արել մեր գրականության համար: Դեռևս 80-ական թվականներին նա ապրել է Հայաստանում ու դասավանդել: Էլի մազերը երկար էին, բայց սպիտակ չէին(ծիծաղում է.Ա.Կ): Նրա աչքերի առջև Հայաստանը դժվար ճանապարհ է անցել. երկրաշարժ, արցախյան ազատամարտ… ու նա այդ տարիների վկան է»,-ասաց գրող, կինոգետ Դավիթ Մուրադյանը:
Անի Կարապետյան
