Հիշեցում Asekose.am-ի կողմից` բլոգերների ու համացանցի օգտատերերի գրառումները ներկայացվում են առանց խմբագրման:
ԵՍ ԷԼ 125 ԴՊՐՈՑԻ ՆԱԽԿԻՆ ԱՇԱԿԵՐՏ ԵՄ, ՈՒ ՀԻՄԱ ՑԱՎՈՎ ԵՄ ՆԱՅՈՒՄ ԴՊՐՈՑԻՍ ՆԵՐԿԱ ՎԻՃԱԿԻՆ, ՈՒՐ ՄՏՆԵԼՈՒ ԻՐԱՎՈՒՆՔ ԱՆԳԱՄ ԱՅԺՄ ՉՈՒՆԵՄ:
Վերջերս Ռուսաստանում Նատալիա Վոդյանովայի հիվանդ քրոջը մի սրճարանից դուրս էին հանել. դեպքի առթիվ սրճարանի տիրոջը 5 տարի դատել են, սրճարանն էլ՝ փակել: Չեմ հավատում, որ մեր երկրում, էն էլ դեպուտատի աղջկան, կդատեն (կամ էլ տնօրենի պաշտոնից կհանեն): Դե ճիշտ է, Վոդյանովայի քույրը իր մեջքին ՎՈԴՅԱՆՈՎԱ ուներ, բայց էս էրեխու մեջքին էլ մենք պիտի լինենք:
Չնայած, որ նայում ենք, մեղադրելու էլ չի տնօրեն Անտոնյան Լիլիթին: Ախր հարուստ դեպուտատի աղջիկ է,ախր քահանայի կին է ու դաստիարակված,հոգևոր սնունդ ստացած այնպես, որ ՉՍԻՐԻ աղքատներին, հիվանդներին ու ընդհանրապես ԺՈՂՈՎՐԴԻՆ!!
Էս էրեխեն էլ իր սովորական դարձած զոհերից մեկնա՝ չի ուզում դպրոց ընդունի: Պատճառը ո՞րնա, որ իրա նման <<առողջ>> չի՞: Թե իրա ստանդարտներիցա, , որ ամեն նոր ընդունվող աշակերտ պիտի անթերի լինի: Ու երևի էտ ստանդարտների մեջա մտնում, որ ներառական երեխաների լավ կահավորված, առաջին հարկում գտնվող դասասենյակը փոխարինվել է երրորդ հարկում գտնվող ՓՈՔՐԻԿ սենյակով, իսկ նախկին մեծ սենյակը տրվել է նոր փոխտնօրենին: Իր մյուս ստանդարտներից մեկն էլ էնա, որ ծնողները նախապես պիտի հերթագրվեն, նոր ինչ-որ հարցով դիմեն: Այսինքն, եթե մեկը շաատ հրատապ հարց ունի, պիտի հերթագրվի ու սպասի հեչի պես մի քանի օր: Տպավորություն է ստեղծվում, որ տնօրեն Լիլիթ Անտոնյանը իր պաշտոնը խառնել է պրեզիդենտի պաշտոնի հետ և հիմա ինքնահաստատման քայլեր է անում աշակերտների ու ծնողների առողջության, նյարդերի ու ապագայի հաշվին:
