Գազի թանկացման վերաբերյալ պայծառատեսներ են հայտնվել: Բայց այնքան էլ դժվար չէ հասկանալ, որ Ռուսաստանին երբեք դուր չի եկել, երբ իր ստրուկներից մեկը ինքնագլխություն է արել: Ու այստեղ կարևոր չէ, թե ով է գլխավորել այդ «ինքնագլխությունը»՝ Նիկո՞լը, Պողո՞սը, թե՞ Պետրոսը: Ճիշտ են ասում, որ օղակը աստիճանաբար սեղմվելու է, բայց ճիշտ չէ չարախնդալ, որ օղակը աստիճանաբար սեղմվելու է, ու հիմարություն է մարգարեանալ, թե օղակը աստիճանաբար սեղմվելու է: Շատերն են սկսել մարգարեություններով զբաղվել, որպեսզի իրենց (ով գիտի` վաղը ինչ կլինի) ապահովագրեն` ասում էի, չէ՞, իսկ դուք... Շատերն են ուզում խելացի երևալ՝ իբր իրենք այնքան միամիտ չեն, որ հավատային Նիկոլին, էս ի~նչ ա անում... Հանկարծ իրենց անձը չտուժի, հանկարծ… Հասկանալի է, որ Հայաստանն այսօր դժվար օրեր է ապրում: Ծանր օրեր են մեզ սպասվում, շատ ծանր, եթե մե՛նք, մե՛նք ենք ուզում մեր երկրի տերը լինել: Այն երկրի, որը կրած տանում են, այն երկրի, որը օր օրի պակասում է: Կասեք՝ ինչպե՞ս: Հենց այդպես: Սարեր, լեռներ են կտրում ու Հայաստանից դուրս տանում, ու մեր ժողովուրդը դատարկ նստած է: Ու եթե մեկը, անունը Նիկոլ լինի, Պողոս, թե Պետրոս, Դավթի պես վեր կենա ու ասի՝ իմ հոր ոսկին է՝ ես եմ չափելու, թանկացնելու են գազը, որովհետև Դավթից առաջ ցռանվերգոներն են պայմանը կապել:
Իսկ Դավթին միշտ մենակ ենք ճանապարհել կռվի դաշտ, մենա՛կ: Ճիշտ չե՞մ ասում: Ու Ձենով Հովանը Դավթի ետևից կոկորդիլոսի արցունքներ է թափել: Ու թափելու է, մինչև չտեսնի այն վատ երազը…Իսկ ո՞րն է այդ վատ երազը. հասկանալի է. Ռուսաստանը գազը թանկացնելու, գազով խեղդելու է մեզ, հայ ժողովրդին քշելու է ռուսական «գազախցիկ»: Ու մենք հարձակվելու ենք Նիկոլի վրա, որովետև մեր այդ ապագա հիմարությունն արդեն վաղուց ուղղորդողներ կան, սլաքը սրողներ կան՝ կաշառված լրագրողներ, հեռուստաալիքներ, զանազան կայքեր, ֆեյք օգտատերեր, քաղաքական զանազան թափոններ, որոնք երազում են Ադրբեջանի հարձակումն այնպես, ինչպես ամռան տապին զով անձրև: Միայն թե իրենք մի քիչ ճիշտ դուրս գան: Իսկ Ռուսաստանը մեզ քշելու է «գազախցիկ», որովետև դա է նրա վերջին տասնամյակների տրամաբանությունը, որով աստիճանաբար իրենից հեռացրել է իր եղբայրներին՝ Բելառուսին, Ուկրաինային, ու մտերմացել է իր դարավոր թշնամու՝ Թուրքիայի հետ. Հայաստանն ո՞վ է, որ կանգնեցնի Ռուսաստանի այս ինքնակործան ընթացքը:
Ու այստեղ ոչ մի դեր չունեն զանազան մանրախնդիր-քինախնդիր բողոքները, թե այսինչ ՔՊ-ականը այս սխալը արեց, մյուս ՔՊ-ականը՝ այն սխալը: Ռուսաստանին չի հետաքրքրում, թե Հայաստանում որ վերելակը չի աշխատում, որտեղ են ուշացրել աղբահանությունը: Ավելին ասեմ. եթե բոլոր մեր նորանշանակ պաշտոնյաները անսխալ գործեին, այդ օղակը ավելի ուժգին ու ավելի արագ էր սեղմվելու, որովետև յուրաքանչյուր արժանապատիվ քայլ խեղդվելու է ռուսական ԳԱԶԱԽՑԻԿՈՒՄ, որովհետև մեզ իշխած նախորդները մի այնպիսի օղակ են մեր երկրի վիզը գցել, որ ուզածդ ինքնուրույն, առանց տեր-Ռուսաստանի թույլտվության շարժ ավելի ու ավելի է այն սեղմելու:
Եթե Ռուսաստանը դեռ հապաղում է, ուրեմն մեր նոր իշխանությունները այնքան էլ ճիշտ ուղղությամբ չեն շարժվում:
Մեզ այսօր առավել քան երբևէ պետք է հիշել մեր հանճարի խոսքը՝ «Ո՜վ հայ ժողովուրդ, քո միակ փրկությունը քո հավաքական ուժի մեջ է»:
Կարո՞ղ ենք ինքներս մեզ օգնել, թե՞ սկսելու ենք ավելի հեշտ ուղիով գնալ՝ չարախնդալ միմյանց վրա:
Թադևոս Տոնոյան
Աղբյուրն՝ այստեղ
