ՀԱԿ փոխնախագահ Լևոն Զուրաբյանի ֆեյսբուքյան գրառումը՝ կից տեսանյութով․ «Նիկոլ Շնաբերանին լավագույնը կպատասխանի Նիկոլ Ազնվազարմը:
Ահա նրա պատասխանը այն հարցին, թե երբ է դրվել ընտրակեղծիքների հիմքը, որը Նիկոլ Փաշինյանը տվել է Նվեր Մնացականյանին տրված հարցազրույցի ժամանակ:
Ուշադրություն դարձրեք Նիկոլի երկու հավաստիացումներին.
1. «Գիտեք ինչ, ես խնդրում եմ իմ ազնվությունը կասկածի տակ մի դրեք, որովհետև ես միշտ ազնիվ եմ»:
2. «Ես ընդհանրապես սովոր եմ, պատասխանատու եմ իմ ասած ցանկացած խոսքի համար»:
Հիմա դուք դատեք, թե ում պիտի հավատանք` Նիկոլ Շնաբերանին, թե` Նիկոլ Ազնվազարմին: Ահա սղագրած տեքստը.
«– Քո նկարագրածի հիմքը ե՞րբ է դրվել:
– Ինչի՞ հիմքը։
– Ապօրինի իշխանություն, ապօրինի ընտրություններ․․․
– Այս ավազակապետական համակարգի հիմքը դրվել է 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ից հետո։
– Մի քիչ էլ հետ գնա։
– Դուք գուցե հետ գնալու ցանկություն ունեք, ես պատասխանում եմ Ձեր հարցին։
– Ես ուզում եմ, որ դու ազնիվ գտնվես։ Մի քիչ էլ հետ գնա։
– Գիտեք ինչ, ես խնդրում եմ իմ ազնվությունը կասկածի տակ մի դրեք, որովհետև ես միշտ ազնիվ եմ, և ես պատասխանում եմ Ձեր հարցին։ Դուք ինձ հարցնում եք՝ երբ է դրվել հիմքը։ Ես ասում եմ՝ հիմքը դրվել է 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ից հետո։ Եվ այս իշխանությունը, ավազակապետական այս համակարգը, ուղղակիորեն ծնվել է հոկտեմբերի 27-ին՝ Նաիրի Հունանյանի ձեռքով։
Այսօր հոկտեմբերի 27-ի գործով այդ նույն մեղադրյալները, որոնց նկատմամբ ապօրինի կերպով քրեական գործերը կարճվել են, գտնվում են իշխանության ամենավերին օղակներում։ Նաիրի Հունանյանի ընկերները այսօր ղեկավարում են Հանրային հեռուստաընկերությունը և ամեն օր մարդկանց ուղեղները լվանում են հունանյանական գաղափարներով։
– Եկեք այնպես չանենք, որ մարդկանց վիրավորենք։ Սահմանը չանցնենք։
– Գիտեք, ես Ձեզ ասեմ, որ ես ընդհանրապես սովոր եմ, պատասխանատու եմ իմ ասած ցանկացած խոսքի համար»»:

Քաղաքական մեկնաբան Հակոբ Բադալյանի թելեգրամյան գրառումը․ «Առաջին նախագահի հանդեպ ամենայն հարգանքով, Արցախյան շարժման ու հաղթանակի հարցում նրա հիմնարար դերի հանդեպ հարգանքով հանդերձ, բայց ես մի «ոչ տրենդային» բան հիշեցի: Հիշեցի, թե նա ինչպես էր 2008 թվականի մարտի 1-ին մերժել Գարեգին Երկրորդին, որը գնացել էր Առաջին նախագահի կեցավայր, որպեսզի քննարկեր Ռոբերտ Քոչարյանի հետ երկխոսության միջնորդության հարց, մարտիմեկյան իրավիճակը հանգուցալուծելու համար:

Տեր-Պետրոսյանը մերժել էր ընդունել Գարեգին Երկրորդին, ասելով, որ իր մոտ չպետք է գա, այլ գնա Ռոբերտ Քոչարյանի մոտ:

Հնարավոր է, որ առաջին նախագահն իրավացի է եղել, չգիտեմ: Մյուս կողմից, չէ՞ որ մարտիմեկյան պատմությունը շատ մութ պատմություն է, տարիների ընթացքում ավելի շատ հարցեր առաջացրած, քան պատասխաններ բերած:

Բայց, ինչպիսի՞ն կլիներ ընթացքը՝ ոչ միայն այդ օրվա իրադարձությունների, այլ Հայաստանի հետագա տասնամյակի, եթե այդուհանդերձ Առաջին նախագահն ընդուներ Կաթողիկոսի միջնորդության փորձը:

Շատերը կասեն հիմա, թե ինչո՞ւ հիշեցի այդ պատմությունը, միթե՞ դրա ժամանակն է: Ես չգիտեմ, ինչի ժամանակն է: Շատ լավ է, որ Առաջին նախագահն իր աջակցությունն է հայտնում Կաթողիկոսին:

Չի բացառվում, որ այդ քայլով նա նույնիսկ անուղղակի ձևով խոստովանում է, որ 2008 թվականի մարտի 1-ին սխալվել է՝ մերժելով Գարեգին Երկրորդի միջնորդությունը: Շատերին կարող է թվալ, թե այդ ամենն անցել-գնացել է: Ես պնդում եմ՝ ոչ, ընկերներ, այդ ամենը չի անցել-գնացել: Այյդ ամենը իր անջնջելի հետքն է թողել Հայաստանի հետագա ընթացքի ու ներքին և արտաքին զարգացումների վրա: Հայաստանի հետ այդ ընթացքում տեղի են ունեցել այնպիսի մասշտաբի լատենտ և բացահայտ տրանսֆորմացիաներ, որ այդ համատեքստում 10-15 տարին ընդամենը մի «արագ ակնթարթ» են, որտեղ «անցած-գնացած» բաներ պարզապես չկան»:

***

***

Պատմաբան, խմբագիր Վահե Սարգսյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Հիշեցում. Լևոն Տեր֊Պետրոսյանը Նիկոլ Փաշինյանի ազգակործան ընթացքի ամենանեղ պահերին ուղղակի֊անուղղակի օգնության է հասել նրան` իր չափաբաժնով փրկելով նրան։
Զորօրինակ, 2022 թ. մայիսի 5֊ին` Դիմադրության շարժման թեժ փուլում, նա հանդես եկավ հրատապ հայտարարությամբ (44֊օրյայից հետո Փաշինյանի դավաճանական փուլում արված հազվադեպ հայտարարություններից)` ասելով, որ Նիկոլ Փաշինյանից ոչինչ կախված չէ, ով էլ լինի` նույն բանն է տեղի ունենալու, հետևաբար, նրա դեմ պայքարը ավելորդ ցնցումների է տանելու երկիրը։
Գուցե այդ (և ոչ միայն այդ) վճռական օրերին փողոց դուրս եկած մարդկանց հուսալքելու փոխարեն պետք էր միանալ ու ազատվե՞լ ազգակործան պատուհասից, եթե, իսկապես, անկեղծ է եղել Լևոն Տեր֊Պետրոսյանը Փաշինյանին տված իր որակումներում ու գնահատականներում։
Հին ժողովրդական խոսք կա` ինչ ցանես, էն կհնձես։ Իսկ ո՞ւմ պարզ չէ, թե ինչ է հնձելու Նիկոլ ցանողը»։

***

Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Իշխող լակոտոկրատիայի իշխանության ռեսուրսը ատելությունն է։
Հանրության մեջ փոխադարձ ատելություն ու քին տարածելով նրանք եկան իշխանության։ Մինչև հիմա այդ ռեսուրսի հաշվին կարողացել են պահել իշխանությունը։
7 տարվա ընթացքում ոչինչ չեն կարողացել ստեղծել, միայն մահ և ավերածություններ են տարածել։
Սակայն իրենց հիմնական ու միակ ռեսուրսը սպառվել է։ Լակոտոկրատիան ցնցումների մեջ է, ու որքանով ավելի խորն են դա գիտակցում, այնքանով ավելի շատ են փորձում իրենց միակ ռեսուրսը՝ ատելությունը, հերթական անգամ շահարկել։
Սպառվել է ատելության ու փոխադարձ թշնամության պաշարը, հանրությունը հոգնել է։
Չկա փոխադարձ ատելություն, չկա և լակոտոկրատիա։ Նրանք այսօր դե յուրե իշխանություն են, սակայն դե ֆակտո այլևս գոյություն չունեն»։

***

Երևանի ավագանու նախկին անդամ Գրիգոր Երիցյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Փաշինյանն ու իր տիկինը չեն հանդուրժում որևէ հեղինակություն, ատում են բոլոր այն անհատներին ու ինստիտուտները, որոնց չեն կարողանում իրենց ենթարկել՝ կլինի Տեր-Պետրոսյանը, Կաթողիկոսը, եկեղեցին, բանակը, մեդիան, ՀԿ-ները և անգամ իրենց ներկա ու անցյալ թիմակիցները»: