Հին Չինաստանում ու մայա ազգի հնդկացիների մոտ մարդիկ կարող էին զրկվել իրենց կյանքից՝ պատմական իրականությունն աղավաղելու համար։ Պատմության ճիշտ մատուցմանը հետևում էին հատուկ ոստիկանական ուժեր, որոնք իրավունք ունեին ձերբակալել ցանկացած մարդու, ում կկասկածեին կեղծարարությամբ զբաղվելու մեջ։ Ի դեպ, Չինաստանում մարդուն գլխատելը համարվում էր ոչ մարդասիրական պատիժ։ Փոխարենը՝ մահապարտներին կախաղան էին հանում կամ ստիպում էին ասեղներ կուլ տալ։

Միջնադարյան Անգլիայում մահացու մեղք էր համարվում օտարերկրացու հետ սիրային կապ ունենալը։ Բոլոր այն քաղաքացիներին, ում բռնացնում էին օտարերկրացու հետ, մեղադրում էին պետական դավաճանության մեջ ու ենթարկում էին մահապատժի՝ քառատելու եղանակով։ Ընդ որում, այս զանցանքի մեջ մեղադրվող մարդիկ ոչինչ չէին կարող անել, քանզի զրկված էին ձայնի իրավունքից։

3. Փիլիսոփայական աշխատանքներ

Աստծո գոյությունը կասկածի ենթարկող փիլիսոփայական աշխատությունների համար կարելի էր կորցնել կյանքը, ընդ որում, նման զանցանքի համար նախատեսված էր մահապատժի ամենադաժան ձևերից մեկը. մահապարտի ատամները տաշում էին այնքան, մինչև նա մահանում էր ցավային շոկից։ Ի դեպ, ժամանակակից ատամնաբուժության անբաժանելի մաս դարձած բոր-մեքենան ստեղծվել է որպես ինկվիզիցիայի գործիք։

4. Պետական ունեցվածքի թալան

Սրա համար դատում էին ինչպես Արևմուտքում, այնպես էլ Ռուսաստանում։ Ընդ որում, Ռուսաստանում մինչև մահապատժի ենթարկելը պետական թալանչիներին ճիպոտում էին վառվող ճիպոտներով։

Հին Հունաստանում մահապատիժ էր սահմանված հանրային պլանտացիաներից բանջարեղեն գողանալու համար։

Հին Պարսկաստանում վատ գարեջրագործները զրկվում էին կյանքից, ընդ որում, նրանք կարող էին ընտրել երկու տարբերակներից մեկը՝ ինչպես սպանվեն. խեղդվել սեփական գարեջրի մեջ, կամ էլ խմել այն այնքան, մինչև չմահանային։