Հիշեցում Asekose.am-ի կողմից` բլոգերների ու համացանցի օգտատերերի գրառումները ներկայացվում են առանց խմբագրման: 

Ազատագրված տարածքների թեման կրկին նետվել է դաշտ:

Մի անգամ էլ ասեմ, չկա հիմա ոչ մի ազատագրված տարածք, կա Արցախ իր ամբողջական տարածքով, և մի քանի դեռ օկուպացիայի տակ գտնվող տարածքներ (Շահումյան, Մարտունիի մի մասը, Մարտակերտի մի քանի գյուղ):

Որևէ զիջում անելու հայերը չունեն, առանց այն էլ ինսունականներին զիջվել են/հայաթափվել են Շամխորի, Խանլարի, Դաշկեսանի շրջանները, Նախիջևանը, ազերիկներին են տրվել Բաքվի և Գանձակի հայերի կուտակած հսկայական ֆինանսական ռեսուրսները և անշարժ գույքի մի ամբողջական կապիտալ:

Եվ վերջին ամենակարևոր փոփոխությունը: Այս անգամ հայոց բանակը պաշտպանեց Ադրբեջանի ագրեսիայից Արցախի արդեն այժմյան տարածքը: 
Մարդիկ զոհվել և հերոսացել են պաշտպանելով Ջրականի և Վարանդայի հայկական տարածքները:

Ժամանակին արյունը թափվեց այս տարածքները ազատագրելու համար, իսկ այժմ` այս տարածքները պաշտպանելու համար:

Երկու անգամ հայը ապացուցեց այս հողի տեր ու տիրական լինելը: Այդ հողը պահելու համար զոհվելու պատրաստակամությունը:

Ու ամենառաջնային հարցը, որով հիմա պետք է զբաղվեն մեր գալստուկավորները դա Արցախի Շահումյանի շրջանի դեօկուպացումն է և վերադարձն  Արցախի պաշտպանության բանակի վերահսկողության տակ:

Պարոն նախագահ, ասեցիք . «Մենք մի բանից ենք միայն վախենում՝ ապրել պատվազուրկ և անազատ»:

Համաձայն եմ:

Եվ դրա համար, այսուհետ և հավերժ Աղդամը մեր բոլորիս հայրենիքն է:

Տիգրան Քոչարյան