Wnews.am-ը գրում է.
Ի՞նչ ենք պատկերացնում Աստղիկ Սաֆարյան անունը լսելով՝ երիտասարդություն, թարմություն, casual լուքեր, ոճ : Կայքի զրուցակիցն այս անգամ հենց նա է՝ փոփ-ռոք երգչուհի Աստղիկ Սաֆարյանը:
Ես. Դեռ մանկուց բոլորից միշտ առանձնացել եմ, փորձել եմ ապրել իմ ուրույն ուղիով, չգնալ որևէ հոսքով: Եթե բոլորը գնում են մի կողմ, ապա ես պետք է գնայի այլ կողմ, եթե բոլորը կրում էին բարձրակրունկ կոշիկներ, ես կրում էի կեդեր, եթե բոլորը լսում էին Britney Spears, ես լսում էի Travis : Երբ շատերին հետաքրքրում էին բրազիլական սերիալներ, ես գերադասում էի դիտել բարդ ֆիլմեր, երբ բոլորը հավանում էին դպրոցի կամ համալսարանի ամենասիրուն տղային , ապա նա ակամա ինձ համար արժեզրկվում էր: Այդպես եղել է իմ կյանքի բոլոր փուլերում, անգամ երգարվեստում ես չեմ երգում այն, ինչ երգում է բնագավառի մեծամասնությունը, ես այստեղ ևս ստեղծեցի իմ ուրույն երաժշտական ոճը և արդյունքում՝ հիմնեցի հայկական փոփ-ռոք ժանրը, որում մինչ օրս դեռ գործում եմ: Շատ անգամ եմ ունեցել սխալ հասկացվելու խնդիր, բայց տարիներն ապացուցեցին, որ դա բոլորովին էլ չի նշանակում, որ ես սխալ էի, դա ուղղակի իմ ուղին է, որն ինքս եմ ստեղծել և ընտրել:
Երգել թե չերգել. Երգել, քանի դեռ ունեմ ասելիք, երգել քանի դեռ զգում եմ , որ ինձ կլսեն, քանի դեռ երաժշտությունս կարիք ունի արտահայտվելու, քանի դեռ իմ երաժշտությամբ կարող եմ ոգեշնչել իմ լսարանին և պարգևել նրանց ժպիտներ: Չերգել, երբ արդեն զգում ես, որ ասելիք չունես և կրկնվում ես: Չերգել, եթե լսարանիդ ականջն այլևս չի արձագանքում երգիդ: Եվ, առհասրակա, չերգել, երբ լսարանդ հորինված է :
Սուպերսթար. – Նախագիծ, որն, ըստ էության, եղավ ինձ համար ճակատագրական և հաստատեց իմ ներքին մեծ ցանկությունը՝ զբաղվել երգով: Կյանքի մի փուլ, որն ինձ շատ բան սովորեցրեց և տեղափոխեց ինձ այլ հարթություն՝ տալով ինձ մեծ փորձ թե՛ երաժշտության , թե՛ հեռուստաէթիկայի առումով, պարգևեց ճանաչում, հանդիսատեսի սեր և տվեց հնարավորություն՝ մուտք գործել երգարվեստ և ներկայացնել իմ մեջ ապրող երաժշտությունն այն տասնյակ հազարավոր մարդկանց, ովքեր այսօր հետևում են իմ գործունեությանը և սպասում են իմ յուրաքանչյուր նոր աշխատանքին:
Հայտնիություն. Եթե խոսեմ հայտնիության մասին ընդհանրապես, ապա այն ժամանակավոր բնույթ ունի, մնայուն կարող է լինել միայն թողածդ աշխատանքը: Եթե խոսեմ սուբյեկտիվ , ապա կարծում եմ, որ այս հարցում ևս պետք է անկեղծ լինել և ճիշտ հասկանալ, թե ինչի համար ես երգում՝ հայտնիությա՞ն, թե՞ երաժշտության ու արվեստ ներկայացնելու համար: Դա շատ անհատական է, շատերը ստեղծում են ընդամենը մեկ- երկու երգ , որպեսզի ուղղակի դառնան հայտնի և վայելեն իրենց հայտնիությունը , կամ միգուցե «հաջող» ամուսնանան, ես չգիտեմ ամեն մեկն ունի իր դիրքորոշումը , բայց ըստ իս՝ սխալ է օգտագործել երաժշտությունը միայն հայտնիություն ստանալու համար: Երաժշտությունը ևս հարգանքի և լավ վերաբերմունքի է արժանի , գեղեցիկ չէ նման վերաբերմունքը երաժշտության հանդեպ: Ես ուրախ եմ , որ աշխատանքս ինձ հայտնի և ճանաչված է դարձրել , քանի որ կարծում եմ, որ այն ինչի շնորհիվ դու հայտնի ես դարձել , պետք է ավելի հայտնի լինի քան դու: Ինքս այդպես եմ վերաբերվում այդ հարցին և փորձում եմ այնպես անել, որ իմ երաժշտությունն ինձնից հայտնի լինի, որ ավելի շատ հիշեն իմ աշխատանքները , սիրեն և գնահատեն այն: Իհարկե, անչափ հաճելի է, երբ աշխատանքդ սիրելով սիրում են նաև քեզ, հաճելի է, երբ փողոցում ինձ ճանաչում են, մոտենում՝ ջերմ, անկեղծ խոսքեր են ասում, հայտնում են իրենց հիացմունքն իմ երաժշտության հանդեպ: Ես շնորհակալ եմ, որ սիրում և լսում են հենց իմ ներկայացրած երաժշտությունը և հետևում ու գնահատում են ինձ ՝որպես արտիստ:
Առավել մանրամասն՝ սկզբնաղբյուր կայքում
