Armtimes.com-ը գրում է. Ինչպես տեղեկացրել էինք՝ վերջերս լրատվամիջոցների տրամադրության տակ էր հայտնվել «Ծառուկյան» դաշինքից ռեյտինգային ընտրակարգով առաջադրված ԱԺ պատգամավորի թեկնածու Նապոլեոն Ազիզյանի դիմումը, որի համաձայն նա հայտնում է ինքնաբացարկ եւ հանում իր անունը «Ծառուկյան» դաշինքի ցուցակից:
Դիմումը ստորագրվել եւ նոտարի կողմից հաստատվել է փետրվարի 14-ին, երբ դեռ նույնիսկ առաջադրումներ չկային եւ ինքնաբացարկի մասին խոսելն ավելորդ էր: Սրանով, սակայն հաստատվեցին տարիներ շարունակ շրջանառվող տեղեկությունները, որ որոշ կուսակցություններ թեկնածուներ առաջադրելիս, նրանցից վերցնում են ինքնաբացարկի դիմում՝ ցանկության դեպքում նրանց խաղից դուրս հանելու համար:
Մի կողմ թողնելով այս հանգամանքը՝ ընդգծենք, որ Նապոլեոն Ազիզյանի դիմումի ստորագրությունը վավերացրել է ՀՀ նախկին վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի դուստրը՝ «Կենտրոն» նոտարական տարածքի նոտար Աննա Աբրահամյանը: Իսկ Հովիկ Աբրահամյանը, ինչպես հայտնի է՝ ապրիլի 2-ի խորհրդարանական ընտրություններում աջակցում էր «Ծառուկյան» դաշինքին:
Այսօր փորձեցինք Աննա Աբրահամյանից պարզել՝ արդյո՞ք պատահականություն է, որ «Ծառուկյան» դաշինքի թեկնածուի դիմումն իր մոտ է վավերացվել: Հարցրեցինք նաեւ՝ քանի՞սն են եղել այդ բովանդակությամբ դիմումների տակ իր վավերացրած ստորագրությունները եւ ինչպե՞ս է ստացվել, որ դիմումներից մեկը հայտնվել է լրատվամիջոցների տրամադրության տակ:
Նապոլեոն Ազիզյանը մեզ հետ զրույցում ասել էր, որ դիմումից 2 օրինակ է եղել՝ մեկն իրենց, մյուսը՝ նոտարի մոտ եւ իր համար պարզ չէ, թե ինչպես է այն հրապարակայնացվել:
Ի պատասխան վերը նշված մեր հարցադրումների՝ Աննա Աբրահամյանն ասաց, որ ինքը պարտավոր չէ պատասխանել:
- Իսկ ես պարտավո՞ր եմ պատասխանել: Դա նոտարական գաղտնիք է, ես իրավունք չունեմ պատասխանելու ձեր հարցերին:
- Տիկին Աբրահամյան, իրենք պնդում են, որ այդ դիմումը միայն ձեզ մոտ կար: Ո՞վ է հրապարակել...
- Բնականաբար, նույն գործը 10 նոտար անել չի կարող, կրկնում եմ, հարցերի շարանը սահմանափակեք, որովհետեւ ես որեւէ հարցի պատասխանել չեմ պատրաստվում:
- Ձեր իրավասությունների մեջ մտնո՞ւմ է...
- Կներեք, քաղաքացիներ են, համեցեք... (այս ասելով Հովիկ Աբրահամյանի դուստրն անջատեց հեռախոսը):
Ամբողջական հոդվածը՝ սկզբնաղբյուր կայքում
