- Մի պահ դադար վերցնելն իմ ընտրությունն էր: 15 տարի անընդմեջ աշխատելուց հետո զգացի, որ կա դրա կարիքը: Հասկացա, որ ինձ անհրաժեշտ է անընդհատ լինել երեխայիս կողքին: Մեծ տղայիս ծննդից հետո շատ շուտ անցա աշխատանքի: Նրա՝ քառասունքից դուրս գալուց անմիջապես հետո գնացել եմ աշխատանքի և չեմ վայելել այն րոպեները, որոնք հիմա վայելում եմ երկրորդ երեխայիս հետ:

 

Ամռանը կարճամետրաժ ֆիլմում նկարահանվեցի, հիմա էլ նկարահանվում եմ 20 մասանոց նոր ֆիլմում՝ «Քավարանում», որը նախատեսված է «Արմենիա Պրեմիումի» համար: Մեծ դադարից հետ չզգացի, որ այսքան երկար չեմ նկարահանվել, միանգամից ինտեգրվեցի աշխատանքին:

 

 

- 20-25 տարեկանում ու հասուն տարիքում երեխա ունենալը տարբեր բաներ են: Այն ժամանակ ինքդ երեխա ես և շատ բաներ չես գիտակցում, անկախ քո կամքից բացթողումներ ես ունենում:

 

Երբ ծնվեց մեծ որդիս, ես նոր էի սկսում կարիերաս, կայանում՝ որպես դերասանուհի: Այնպես չէ, որ չէի ցանկանում խնամել որդուս, ուղղակի որպես դերասանուհի կայանալու ցանկությունս համընկավ նրա ծննդի հետ: Մեր գործն էլ այնքան աշխատատար է, հատկապես՝ թատրոնի դերասաններից բեմը խլում է ամբողջ էներգիան: Այդ ամենն արյան գնով է տրվում քեզ:

 

Ես երեխայիս թողնում էի հուսալի ձեռքերում, դրա համար ավելի հանգիստ էի:

 

Հիմա ամեն ինչ նորովի եմ ապրում և գիտակցված: Բայց կրկին ծայրահեղություն մեջ եմ:) Անընդհատ ձգում էի աշխատանքի անցնելու փուլը, որովհետև ավելի ու ավելի շատ էի ուզում երեխայիս կողքին լինել: Նա ամեն օր նոր բան է անում, նոր բառեր ասում, ինչից գերագույն հաճույք եմ ստանում: Առաջին ամիսներին գրեթե դուրս չէի գալիս տանից: Մեկ տարին մի ակնթարթի ես անցավ: Ինքս էլ չեմ գիտակցում, որ արդեն մի տարին անցավ:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ