Life.panorama.am-ի այսօրվա զրուցակիցն է դերասան Գրիգորի Հակոբյանը, ով մեկ տարի առաջ միացավ ԱՄՆ-ում բնակվող իր ընտանիքին եւ համալրեց սփյուռքում ապրող մեր հայրենակից արտիստների շարքերը: Դերասանը մեզ հետ խոսել է ոչ միայն աշխատանքից, այլեւ արտերկիր տեղափոխվելու պատճառների եւ իր հոգեվիճակի մասին:
Գրիգորի, արդեն մեկ տարուց ավելի է, ինչ ԱՄՆ-ում եք, հետաքրքիր է՝ այն սպասելիքները,որոնցից դրդրված որոշեցիք հաստատվել Միացյալ նահանգներում, արդեն արդարացվա՞ծեն:
- Կարծում եմ, չկա մարդ, ում սպասելիքներն ամբողջությամբ կարդարացվեմ, բայց, իհարկե, որոշ չափով, այո, արդարացված են:
Ինչո՞վ եք հիմա այդտեղ զբաղված, վերջերս Հայաստանում ապրող հեռուստադիտողը Ձեզտեսավ«Կտակով թագուհի» սերիալում, որը, սակայն, արդեն ավարտվեց, նոր նախագծերիպլաններ ա՞ն:
- Այո, ցավոք, «Կտակով թագուհի» սերիալն ավարտվեց, սակայն մենք հիմա նախագծում ենք նոր նախագծեր, որոնք հուսամ, բարեհաջող կընթանան:
Գրիգորի, գիտեմ, որ ցանկություն ունեիք այդտեղ մանկական ներկայացում բեմադրել, այդուղղությամբ արդեն աշխատանքներ տանո՞ւմ եք:
- Մանկական ներկայացում բեմադրելը իմ երազանքն է, քանի որ ես չէի կարող պատկերացնել, թե ինչքան կկարոտեմ թատրոնը: Ես երկար տարիներ աշխատել եմ Պատանի հանդիսատեսի թարտրոնում եւ շատ եմ կարտում իմ ներկայացումները, իմ դերերը եւ եթե երբեւէ ստացվի ներակացում բեմադրել, ապա դրա հիմքում ընկած կլինի կարոտս բավարարելու պահանջը, այլ ոչ թե գումար վաստակելը: Կարծում եմ, մոտակա ժամանակներս ես դա կիրականացնեմ:
Կխնդրեմ նկարագրել տարբեր երկրներում ապրող հայ հանդիսատեսիտարբերությունները, ինչպիսի՞նն է դրսում ապրող եւ Հայստանում բնակվողհանդիսատեսը ձեր տեսանկյունով:
- Քանի որ մենք՝ հայերս, մշակույթ սիրող ազգ ենք, կարծում եմ հանդիսատեսի ընդունելության առումով գրեթե տարբերություն չկա, թե որտեղ ես ներկայացնում հայկական մշակույթը, հատկապես թատրոնը: Միայն, երբ բեմից նայում ես արտերկրում ապրող հայ հանդիսատեսին, տեսնում ես, թե ինչքան կարոտ ու թախիծ կա հայոց լեզվի, հայրենիքի, եւ ընդհանրապես հայի հանդեպ:
Life.panorama.am-ը գրում է, որ իր այսօրվա զրուցակիցը դերասան Գրիգորի Հակոբյանն է, ով մեկ տարի առաջ միացավ ԱՄՆ-ում բնակվող իր ընտանիքին և համալրեց սփյուռքում ապրող մեր հայրենակից արտիստների շարքերը:
Գրիգորի, արդեն մեկ տարուց ավելի է, ինչ ԱՄՆ-ում եք, հետաքրքիր է՝ այն սպասելիքները,որոնցից դրդրված որոշեցիք հաստատվել Միացյալ նահանգներում, արդեն արդարացվա՞ծեն:
- Կարծում եմ, չկա մարդ, ում սպասելիքներն ամբողջությամբ կարդարացվեմ, բայց, իհարկե, որոշ չափով, այո, արդարացված են:
Ինչո՞վ եք հիմա այդտեղ զբաղված, վերջերս Հայաստանում ապրող հեռուստադիտողը Ձեզտեսավ«Կտակով թագուհի» սերիալում, որը, սակայն, արդեն ավարտվեց, նոր նախագծերի պլաններ կա՞ն:
- Այո, ցավոք, «Կտակով թագուհի» սերիալն ավարտվեց, սակայն մենք հիմա նախագծում ենք նոր նախագծեր, որոնք հուսամ, բարեհաջող կընթանան:
Գրիգորի, գիտեմ, որ ցանկություն ունեիք այդտեղ մանկական ներկայացում բեմադրել, այդ ուղղությամբ արդեն աշխատանքներ տանո՞ւմ եք:
- Մանկական ներկայացում բեմադրելն իմ երազանքն է, քանի որ ես չէի կարող պատկերացնել, թե ինչքան կկարոտեմ թատրոնը: Ես երկար տարիներ աշխատել եմ Պատանի հանդիսատեսի թարտրոնում եւ շատ եմ կարտում իմ ներկայացումները, իմ դերերը եւ եթե երբեւէ ստացվի ներակացում բեմադրել, ապա դրա հիմքում ընկած կլինի կարոտս բավարարելու պահանջը, այլ ոչ թե գումար վաստակելը: Կարծում եմ, մոտակա ժամանակներս ես դա կիրականացնեմ:
Կխնդրեմ նկարագրել տարբեր երկրներում ապրող հայ հանդիսատեսիտարբերությունները, ինչպիսի՞նն է դրսում ապրող եւ Հայստանում բնակվողհանդիսատեսը ձեր տեսանկյունով:
- Քանի որ մենք՝ հայերս, մշակույթ սիրող ազգ ենք, կարծում եմ հանդիսատեսի ընդունելության առումով գրեթե տարբերություն չկա, թե որտեղ ես ներկայացնում հայկական մշակույթը, հատկապես թատրոնը: Միայն, երբ բեմից նայում ես արտերկրում ապրող հայ հանդիսատեսին, տեսնում ես, թե ինչքան կարոտ ու թախիծ կա հայոց լեզվի, հայրենիքի, եւ ընդհանրապես հայի հանդեպ:
Առավել մանրամասն` սկզբնաղբյուր կայքում
