Գրող, երգահան Քրիստ Մանարյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրում է.
Դեմագոգիային հայերեն ասում են ամբոխավարություն: Հայերենն, ինչպես միշտ, լեզուների լեզուն ա, ամեն ինչ դնում ա տեղերը: Որովհետև ամբոխին միշտ կարելի ա վարել: Ամբոխ առաջնորդելը անբուժելի հիվանդություն ա, շատ գայթակղիչ` հիմար-հիմար դուրս ես տալիս, իսկ քեզ աստված կարգած ու սեփական ուղեղ չունեցող բազմաթիվ խեղճուկրակներ, բերանները բաց, քեզ են լսում ու զոմբիացած ծափահարում են. Խելոքն ա ասել, ուրեմն՝ Ճշմարտություն ա...
Զզվեցրիք ոսկեծիրանյան տառապանքներով ու հառաչանքներով, էդ ա ասածս: Չարչարանքներ՝ ըստ ծիրանի... Ստիպված, զզվելով կարդացի շատերիդ մտքի գոհարները։ Չեք համոզում: Գնացեք, ամբոխին խաբեք, ինձ հաստատ չեք խաբի: Ինձ ասելով հասկանում եմ ինձ պես շատ-շատերին: Ու հաստատ դուք էլ եք դա հասկանում:
Տասնամյակներով տաղանդավոր մարդիկ կինոներ նկարեցին, նայեցինք դրանք, մեծացանք դրանցով, ու մեկ էլ պարզվեց` իսկական արվեստը պիտի այլընտրանքային լինի համ էլ, պիտի համ էլ պիդռական թեթև /կամ ոչ թեթև/ թեքումով լինի, կինոն իրավունք ունի շոշափելու ուզածդ թեմա... Շոշափեք: Զաթի էդ շոշափելուց ա մոտներդ սկսվում էս ամենը... Ձվերը հավին սովորեցնում են, թե ինչ ասել ա ժամանակակից մոտեցում արվեստին...
Ձվեր, ինչքան շարունակեք, էնքան դիմադրությունը կոշտանալու ա: Պիդռներ արվեստում միշտ էլ կային, բայց էն ժամանակներում իրենց արվեստը պիդռական չէր: Իսկ հիմա կապը կտրած շների պես կատաղել են, քարոզչություն են անում... Իսկ շան հետ փետը ձեռին են խոսում:
Մի բանի համար եմ ափսոսում, որ էս արանքում Ծիրանի պես ընտիր, շատ հայկական, արևահամ ու ազնիվ մրգի անունը խառնվեց էս լպրծուն, բանուգործ չունեցող, բամբասկան կնկա նման զզվանք առաջացնող գաղջ թեմային:
Իսկ ամենակարևորը` մի հատ ուշադիր նայեք, պարզապես ուշադիր նայեք, թե ովքեր են էս թեման բարձրացնողները, տոլերանտություն քարոզողներն ու մեզ խելք սովորեցնողները:
Մեծ մասամբ գեղցիներ են, մայրաքաղաքում ֆռֆռացող, արմունկներով սրան-նրան հրելով իրենց համար ոտի տեղ բացող:
Ես մեռա. նախկին մատուցողուհին հիմա արդեն ոչ միայն դերասանուհի ա, այլև արդեն ռեժիսոր...
Հայելի պահեք մոտներդ, շոշափողներ: Ու երբեմն մեջը նայեք. ծագումիցդ չես փախչի, դեռ ոչ ոք չի փախել:
