Հիշեցում Asekose.am-ի կողմից` բլոգերների ու համացանցի օգտատերերի գրառումները ներկայացվում են առանց խմբագրման:
Դիտելով Հ1-ի հետաքրքիր հաղորդումների մեջ տեղ գտած քաղքենիական, կիսադեղին-ժուռնալային «Մեր մեջ ասած» հաղորդումը, որի հյուրն էր ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ Զառա Արամյանը, մեջս բնական մի զգացում փոթորկեց. ինչու մեր հարևանուհի Վարդուշ ծյոծյան կոչում չունի, հաստատ Զառա Արամյանից շատ է գիրք կարդացել, սիմֆոնիա լսել, օպերա գնացել, ներկայացումներ դիտել և այլն:
Ո՞վ կասի՝ ո՞րն է մեծն Զառայի վաստակը հայոց մշակույթում:
Ու՞մ կոտրած ձեռքով են ստորագրվում այդ արժեզրկված կոչումները կամ ով է բանի տեղ դնում՝ էս արվեստագետը կոչում ունի, թե չէ:
Եթե ես դուստր ունենամ ու նա հարցնի՝ հայրիկ, ինչ վաստակ է բերել Զառա Արամյանը, ես կամ ստելու եմ, կամ էլ պետք է ասեմ՝ քաղաքենիական-պրիմիտիվ հաղորդում է վարում, ձևական արժևորում հյուրին՝ տալով անգրագետ հարցեր. մի հարցնող լինի, աղջիկ ջան, դու ձեր տա՞նն ես:
Ինչ իրավունք ունես բազարային տպավորություն թողնես՝ ներխուժելով իմ բնակարան. եթե սովորական հեռուստադիտողն ավելի համապարփակ, ավելի էսթետիկ ու ավելի հետաքրքիր մտահղացում ունի կամ չափանիշ հեռուստաեթերի մասին, ո՞վ է ձեզ թույլ տվել եթեր խցկվել:
Դե եթե անչափանիշ ենք ապրում, ուրեմն ստրիպ ակումբի աղջիկներն էլ թող ուղիղ եթեր անեն չբավարարված տղամարդկանց համար, չէ որ ազատության դար է:
Չէ, Վարդուշ ԾյոԾյային երևի միանգամից ժողովրդականի կոչում տանք:
Ու էլի հարցս. ո՞րն է Զառայի վաստակը հայոց մշակույթում:
Գուցե Հենրիկ Հովհաննիսյանից արժեքավոր հաղորդումներ է անում...
