Կապիկն իր տախտակամած փոքրիկ վանդակում այնքան էր նստել չոր տախտին և ազատություն երազել, որ լերկացել էր նրա հետույքը մազերից, ուռել և ճակնդեղի նման կարմիր հսկայական ուռուցք էր գոյացել՝ նման ոչխարի դմակի։ Մինչդեռ մենք, նույն պայմաններում ապրող բանական մարդիկս մի այծի պոչ անգամ չունենք մեր ետևում։

Մարդս անասունի հետ համեմատած՝ տեսեք որքա՜ն քիչ կարիք ունի ազատության...

Լեռ Կամսար, «Կարմիր օրեր»