Շատ հետաքրքրական վերլուծություն է, համեմատում է Օսմանյան Թուրքյան ներկա Թուրքիո հետ, ու անշուշտ զուգահեռները շատ են:
Թուրքերը ինչ արշավել են ու գրավել համայն Հայոց Լեռնաշխարհը, միշտ ունեցել են այն մեծամիտ, ինքնագոհ, իրենց վերապահող իրավունքը, տիրելու ոչ միայն Հայերին ու Հույներին , Քուրդերին ու մնացածին տարածաշրջանի, այլ մինչ այսօր, ձգտում են, ու իրվունք են վրապահում իշխել համայն Սուրյան, Իրաքը ու որքան՜՜ որ իրենց երեվակայությունը կտանի…ու ,անշուշտ, թուրքերի այս չմարող ՄԵԾ ԱԽՈՐԺԱԿԸ տիրելու բոլոր իրենց ճանապարհին գտնվող ազգերին, ու իրենց ձեվացնելով որպես ԴԵՄՈԿՐԱՏԻԿ երկիր, «զարգացած» ու միակը որ ի վիճակի է տիրել ու իշխել ու խաղաղություն բերել տարածաշրջանում:
Ու իրենց այս հիմար քաղաքական քարոզչության համար, նրանք ջանքեր չեն խնայում խառնվելու տարածաշրջանի ԲՈԼՈՐ քաղաքական հարցերի մեջ, քիթները կոխում են ԲՈԼՈՐ պատերազմների ու հաշիվների մեջ, կարծես սեփական հարցերը լինեն, ու կարողանում են իրենց բանակի հաշվին աչոկներ հավաքել, որքան էլ որ իրենց կեղծ ու բարբարոս անցյալի մասին, Հայոց Ցեղասպնության, ոչ ոք չի մոռացել:
Այս վերլուծությունը որ կարդացի, անշուշտ, ներվերս խառնվեցին իրար, որով, եթե մեկը կա որ իր ուղն ու ծուծով ՄԵՐԺՈՒՄ է թուրքի առկայությունը Հայոց Լեռնաշխարհում ու հիմա էլ Միջին Արեվելք, ես եմ, Հայս, ու կյանքիս նպատակն է մտածել այս ոջիլներին ու պառազիտների ախորժակը քացախի վերածել:
Գիտեմ, մեծ եմ խոսում, բայց իրենք ինձնանից միլիոն բերան ՄԵԾ են խոսացել երեկ, ու այսօր...
