Հատկապես մայիսի 9-ին մեր մյուս հերոսների հետ միասին չեմ կարող չհիշել մեր փառահեղ զինվորականներից երջանկահիշատակ գեներալ - գնդապետ Գուրգեն Դալիբալթայանին: Նա առաջին զինվորականներից էր, ով պատերազմի սկսվելուն պես թողեց անհոգ կյանքը ու ընտանիքի հետ միասին շտապեց հայրենիք ու անցավ նրա ազատագրման, պաշտպանության գործին: Բախտ եմ ունեցել շփվելու նրա հետ ու միշտ հիացել եմ նրա համեստությամբ, նրա իրական մեծությամբ, հայրենասիրությամբ, պրոֆեսիոնալ զինվորականությամբ ու էլի շատ հատկանիշներով ... պատերազմից շատ չէր խոսում, մի քանի դրվագներ է միայն պատմել: Վատը չէր ասում հիմնականում, սակայն նշում էր, թե ով ինչ օգուտ է տվել, թե ով ինչ դեր է ունեցել պատերազմում ու բանակի կայացման գործում: ՀՀ առաջին գեներալ գնդապետն է և նա օրինակելի է ոչ միայն իր զինվորական մեծ ավանդով ու գործով, այլ նաև իր համեստ ապրած կյանքով: Գեներալի խոշոր գրած օպերացիաները 13 էին, 12-ը իրականացվել է և 12-րդը Շուշին էր, իսկ 13-ը առայժմ չի իրականացվել և այն կոչվում է "река на реку" ... կարծում եմ հասկանալի է թե ինչու և օրն է դրա նպատակը: Նա արդեն մեզ հետ չէ և հիմա կրտսեր Դալիբալթայաններն են որպես սպաներ մեր մյուս հերոս տղերքի հետ Ղարաբաղում կանգնած թշնամու առաջ ու պատվով շարունակում են հերոս պապի գործը: Ննջիր խաղաղությամբ պարոն գեներալ, տղերքդ ուժեղ են ու ամուր կանգնած են սահմանին ...

Դավիթ Գևորգյան