Փոքրիկ Սերյոժան էլ չկա... Ավետիսյանների միակ մոմը, որը պիտի կերոն դառնար... Պիտի հրդեհ ու բոց դառնար...
... Իսկ Գյումրին րոպե առ րոպե պաշարվում է զորքով...
Չեմ ուզում ատելության կոչեր հնչեցնել, չեմ ուզում ոտքի հանել գյումրեցիներին...
Իմ քաղաքը շատ է տառապել, շատ է եղել գեհենական կրակների մեջ...
Գոնե Սերյոժան ապրեր, որ իմ քաղաքը հույսով լցվեր...
Գյումրեցիներ, հարազատներս, ցավակցում եմ բոլորիս, ողջ հայությանը... Պիտի նոր Սողոմոն Թեհլերյան լիներ, որը... չեղավ:
Բայց կլինեն ուրիշները:
Իսկ դուք բռունցքվեք, բայց մի թույլ տվեք, որ ուժով վախեցնեն:
Հայաստանի իշխանություններ, խոհեմ եղեք, սեփական ժողովրդի դեմ զորք մի հանեք:
