Hetq.am-ը գրում է.
«Հետքի» հարցերին պատասխանում է ԼՂՀ ՊԲ հրետանային զորամասերից մեկի հրամանատար, գնդապետ Գրիգորի Սահակյանը։
-Ինչպե՞ս սկսվեց այդ օրը Ձեզ համար, որտե՞ղ էիք ապրիլի 1-ի գիշերը։
- Արդեն կրակային դիրքերում էի։ Ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը մեզ սկզբից կարգադրել են սպայական կազմի հավաք կազմակերպել։ Գիշերվա ժամը 2-3-ի կողմերն էր։ Առավոտյան ժամը 5-6 արդեն բոլորը տեղերում են եղել։ Սկզբից մենք չենք իմացել, որ լուրջ մարտական գործողություններ են սպասվում։ Տեղեկություն ունեինք, որ հակառակորդը սահմանին մեծ ծավալների դիվերսիայի է դիմել։ Ապրիլի 2-ին վաղ առավոտյան բանակի հրամանատարի կողմից բանավոր կարգադրություն ենք ստացել բոլոր դիտակետերը նախապատրաստել և հանել մարտական կիրառման շրջաններ։ Ուղիղ 15 րոպե հետո մեկ այլ կարգադրություն եմ ստացել արդեն հրետանու պետի կողմից, որ ոչ միայն բոլոր դիտակետերը նախապատրաստենք, այլև ողջ զորամասը մարտական տագնապով պետք է հանվի մարտական կիրառման շրջաններ։ Միանգամից սկսել ենք նախապատրաստական աշխատանքները զորամասից դուրս գալու և մարտակարգերը զբաղեցնելու ուղղությամբ։
Սահմանված ժամին ստորաբաժանումներն ավագ կայաններում արդեն պատրաստ են եղել, իսկ մոտ 50 րոպե հետո արդեն շարասյուներ էին կազմել։ Այդտեղ մի առանձնահատկություն կար. չենք սպասել, որ ողջ զորամասը պատրաստություն զեկուցի, այլ այն ստորաբաժանումը, որը պատրաստություն է զեկուցել, միանգամից շարժել ենք՝ հաշվի առնելով, որ հակառակորդը կարող է օգտագործի հեռահար հրետանի, միգուցե նաև ավիացիա, եւ պետք էր զորամասը արագ հանել մարտական կիրառման շրջաններ։
Այդ նպատակով սկզբից առաջին հրետանային դիվիզիոնն եմ դուրս բերել մարտակարգեր՝ ըստ ստորաբաժանումների, հետո՝ իրար հետևից, երկրորդ դիվիզիոնը։ Մեր դիվիզիոնների մի մասը մեկ առանձնահատկություն ունեն, նրանք ռեկատիվ են և մինչև դուրս գալը պետք է լիցքավորվեն։
Առավել մանրամասն՝ սկզբնաղբյուր կայքում
